قاعـده مهم حـرف واو
به این جمله توجه کنید:
" روزی در حال عبور از جایی بودم که پرنده‌‌‌ای نارنجی دیدم. زیبا بود. و کِرمی‌خوش خط و خال به منقار داشت. و سرش را مرتب می‌چرخاند. و آن کِرم را نه نمی‌خورد نه پرتاب می‌کرد و همانطور پریشان حال مانده بود...! "
در این جمله چه نکته‌‌‌ای نهفته است؟ چه حدسی می‌زنید؟
نکته در « واو » ها نهفته است. نگاهی به آنها بیندازید...
واو، جزء حروف ربط و اتصالی است و طبق قواعد، بعد از آن هیچ نشانه و علایم نگارشی به کار نمی‌رود.
یکی از وظایف واو، اتصال دو جمله به یکدیگر است. آمده است تا دو جمله مرتبط به هم را به یکدیگر وصل کند؛ با این تفاسیر اگر بعد از « واو » از نشانه‌هایی مثل « نقطه » ، « ویرگول (کاما) » ،« نقطه ویرگول (نقطه کاما) » ، « علامت تعجب و پرسش » و... استفاده و آذین شود، اشتباه و تناقضی آشکار و مخالف با فلسفه وجودی « واو » رخ می‌دهد و در قواعد درست نویسی، این چنین حرکتی پسندیده نیست؛ دلیل آن هم کاملاً مشخص است:
استفاده از « واو » ، یعنی این جمله ادامه دارد و خواهان قطع آن نیستم و آوردن هرگونه نشانه‌‌‌ای پیش از این حرفِ ربط، قاعده آن را درهم می‌شکند و ضمن برهم ریختن ظاهر استاندارد جمله، آن را دو پاره می‌کند!
این یکی از اشتباهات متداول و وسیع است که در بسیاری از متون ساده و حرفه‌‌‌ای مشاهده می‌شود و با یادگیری و رعایت آن، می‌توان به جملات لباسی آراسته و در خور پوشاند و هر خواننده‌‌‌ای را از این نظم و آرایش به وجد آورد...
نکته به اتمام رسید، جمله‌‌‌ای که در صدر متن آمده است را بردارید و
پس از ویرایش و صحیح نویسی، زیر همین پست ارسالش کنید.